Eind van de zomer in 2022 werden dertig bomen omgezaagd op de Catskade in Amsterdam, omdat de kade hersteld zou worden. Door een planningsprobleem zouden die stronken er echter een jaar blijven staan. Boomstronken die heel erg uitstraalden dat ze hun stam en kroon misten. Het zag er treurig uit. Tot ik besefte dat een stronk eigenlijk een sokkel is. Uit een rest mdf zaagde ik een mannetje met een verrekijker en zette dat op een stronk. En schreef ik er een gedichtje bij. En toen een volgende, een mannetje met een gieter die de boomstronk waar hij op staat begiet, en een meisje met een paraplu, en een hondje die zijn eigen riem draagt. Het hek was van de dam. Zo werd ik mij er op mijn zeventigste van bewust hoe mijn creatieve proces verliep: eerst een aanleiding scheppen dat opstapje kan zijn voor een volgende stap, en voor weer een volgende.
Toen de kade echt aangepakt werd en de beelden weg moesten, ontfermde de afdeling Bruggen en Kades van de gemeente Amsterdam zich erover en vonden ze hun thuis op de kantoren van het gemeentelijk Ingenieursbureau aan de Wibautstraat.