Zeer recent ben ik weer gaan fotograferen. Tot veel meer dan vakantiefoto’s kwam het al vele jaren
niet meer, en zelfs dan was de smartphone goed genoeg voor kiekjes. Die zich opeenhoopten in een
eindeloze reeks. Maar de enorme wateroverlast in de duinen en de tragiek van de Egmonders die er
hun moestuinen bewerken triggerden me om de werklozen camera weer wakker te schudden.
De duinen bij Egmond
Die tuinen, ‘lankies’ in goed Egmonds, werden al anderhalve eeuw gelden bewerkt om de schrale
inkomsten van het vissersdorp waarde vis duur betaald werd aan te vullen met uien, aardappelen en
wortelen. Op het duinzand dat tot vlak boven het grondwater werd afgegraven en bemest met de
inhoud van de beerton en visafval. Nu met enorme vrachten paardenvijgen uit de talrijke maneges in
de omgeving, want in dit Natura2000 gebied is kunstmest een taboe.
Nog steeds aardappelen, wortelen en uien, maar ook courgettes, aardbeien en andere groenten. 300
landjes zijn er, verpacht aan evenzovele “derpers” (bewoners van Egmond aan Zee) die er bijna het
hele jaar door druk mee zijn. Maar toen ging het regenen in het najaar en het hield niet meer op. Alle
landjes stroomden vol, een halve meter water stond op de akkertjes en het zakte niet meer. Nog
steeds, eind juni, staat het water hoog. Een drama voor de tuinders, en voor de gemeenschap van
Egmond. Waterpompen die midden in het water staan, plantenkasjes die aquarium worden, stoelen
die al een half jaar opgestapeld staan. Een harde klimaatreset, want die is nu het front van de
klimaatcatastrofe in ons land. Maar bijna niemand die het ziet.
